I don't know about you but in Vancouver we - the mighty Vancouverites! - are known to be in peace with rain. Well, we have to anyway since the rainy season here starts in September and goes well into June. Yep, that makes around 10 months! Doesn't matter, happy we are! Happy as can be! Not dreaming to be in Roatan, Tulum, Kuai or anything!
Still, this morning I found myself staring to this Krabi photo from our month-long-and-dream-like travel to Southeast Asia, almost 4 years ago. Now, let me tell you something...remembering the warm, lazy and long beach days filled with sun and out of this world food memories, one can easily find oneself in a day-dreaming state! And one did! Please don't wake me up too soon!
{Vancouver'in temiz guzel havasini, yesilini, cicegini, bocegini borclu oldugumuz bu yagmurlar her sene Eylul gibi baslar ve Haziran sonuna dogru yavaslar...Bu da bize senede 10 aya yayilan bir yagmur mevsimi verir ki benim buna alismam ilk iki-uc senemi rahatlikla almistir...Simdiyse bir Vancouverite kivamina gelmek uzere oldugumu gururla acikliyorum. Sirilsiklam olma ihtimalini umursamayip 2 yerden bitme bidikla ciktigimiz yuruyusler bunun en guzel ispati olsa gerek ki..zaten cocuk dedigin boyle seyleri hiiic umursamiyor..Aksine bata cika yuruyorlar, duse kalka, ziplaya atlaya pek bi mutlu oluyorlar.
Yine de bu sabah uzun zamandir erteledigim fotograf ayiklama isine oturdugumda ekranda beliren bu resme bakakaldim. Yaklasik dort sene once, bir ayligina ciktigimiz Guneydogu Asya gezisinde cekilen bir Krabi plaji resmi. Sadece yerden goge binbir renkle ve guzellikle kapli olusundan degil, ama uzun zamandir hissetmedigim turde bir tembellik, rahatlik ve dusunce boslugu hallerini de hatirlattigindan. Insana boyle zamanlar gerek...nerede olursa olsun. Kendi kendimizi esiri yaptigimiz teknolojiden, gurultuden, bidir bidir kafanin icinde soylenerek dolasan sorumluluk duygusundan, gunluk (ve aylik..ve omurluk) endiselerden uzakta olmak. Su resimlere biraz daha bakarsam bu hisleri kisa bir zaman da olsa yakalayabilir miyim acaba?}
.
Yine de bu sabah uzun zamandir erteledigim fotograf ayiklama isine oturdugumda ekranda beliren bu resme bakakaldim. Yaklasik dort sene once, bir ayligina ciktigimiz Guneydogu Asya gezisinde cekilen bir Krabi plaji resmi. Sadece yerden goge binbir renkle ve guzellikle kapli olusundan degil, ama uzun zamandir hissetmedigim turde bir tembellik, rahatlik ve dusunce boslugu hallerini de hatirlattigindan. Insana boyle zamanlar gerek...nerede olursa olsun. Kendi kendimizi esiri yaptigimiz teknolojiden, gurultuden, bidir bidir kafanin icinde soylenerek dolasan sorumluluk duygusundan, gunluk (ve aylik..ve omurluk) endiselerden uzakta olmak. Su resimlere biraz daha bakarsam bu hisleri kisa bir zaman da olsa yakalayabilir miyim acaba?}
.
No comments:
Post a Comment